Nasz Wszechświat który jest czarną dziurą utworzył się w wyniku kolapsu zapadającej się gwiazdy w innym wszechświecie. Ten inny wszechświat też jest czarną dziurą i nazwiemy go naszym nadwszechświatem.

Z założeń teorii Wielkiego Wybuchu też wynika, że gęstość Wszechświata przynajmniej przez jakiś czas po wybuchu była wystarczająco duża, aby Wszechświat znalazł się wewnątrz strefy Schwarzschilda - czyli Wszechświat był czarną dziurą, a raz powstała czarna dziura nie może ulec zniszczeniu.

Kolapsująca gwiazda, zanim zniknie za horyzontem zdarzeń przechodzi przez postać gwiazdy neutronowej. Posiada ona wówczas gęstość jądrową. Ale gwiazda zapada się dalej, następnym etapem jest gwiazda kwarkowa w której materia przyjmuje postać plazmy kwarkowo-gluonowej. Na tym etapie kończą się teoretyczne przewidywania współczesnej nauki co do losów nadal ściskanej plazmy, właściwie nie widać powodów dlaczego nie miałaby zapaść się do punktu.

W tym miejscu nowa hipoteza przyjmuje założenia dotyczące przekształceń materii w zapadającej się gwieździe, uniemożliwiające zapaść fundamentalnych elementów zdegenerowanej materii do kuriozalnie małych rozmiarów:

Jeżeli w jądrze masywnej gwiazdy przestały zachodzić reakcje termojądrowe to gwiazda zapada się pod własnym ciężarem. Jeżeli jest to wystarczająco silny nacisk grawitacji na plazmę, a to zależy od masy zapadającej się gwiazdy, to następuje rozpoczęcie procesu kolapsu fundamentalnych cząstek materii, czyli nieporównywalne zwiększenie ich gęstości. W wyniku tego powstaje czarna dziura, a w niej formuje się ciemna materia czarnej dziury, której gęstość jest nieporównywalnie większa niż gęstość ciemnej materii w NadWszechświecie który ją stworzył. Rozpoczyna się proces tworzenia czarnej dziury, proces, którego już nie można zatrzymać. Materia wykonuje skok w czwartym wymiarze przestrzennym w kierunku ujemnym, maleje nieporównywalnie długość Plancka, i wynikające z tego dalsze konsekwencje. Co to znaczy maleje długość Plancka? Czy to można zmierzyć? Nie, tego nie można zmierzyć, w to trzeba uwierzyć. Można przyjąć że długość Plancka to najmniejsza długość mającą sens fizyczny obowiązująca w danym wszechświecie. Ta nowa czarna dziura to nasz Wszechświat.

W pobliżu /na zewnątrz/ czarnej dziury będącej naszym Wszechświatem, powstają grawitacyjne siły pływowe, powodujące przekształcanie się cząstek ciemnej materii /naszego nadwszechświata/ w fundamentalne cząstki materii. Opadająca na czarną dziurę materia rozgrzana do wysokiej temperatury tworzy dysk akrecyjny, który towarzyszy każdej czarnej dziurze. Ten wirujący dysk jest głównie utworzony z materii która powstała z ciemnej materii otaczającej czarną dziurę. Pył i gaz dostają się tam sporadycznie.

W nowo powstałej czarnej dziurze, czyli w naszym Wszechświecie z ciemnej materii samorzutnie w polach pływowych tworzy się materia zwykła. Jeżeli w tej czarnej dziurze utworzy się własna czarna dziura, to powstaną warunki do tworzenia się materii w halo czarnej dziury, czyli w zalążku formującej się galaktyki.

W czarnej dziurze/Wszechświecie powstaje ciemna materia definiowana z punktu widzenia omawianej czarnej dziury, czyli o nieporównywalnie większej gęstości niż w wszechświecie w którym czarna dziura powstała, stanowi ona przestrzeń Wszechświata/czarnej dziury/, przestrzeń która jest szczególnym rodzajem materii.

Zaczyna się opadanie materii utworzonej z ciemnej materii nadwszechświata, które będzie trwało wiecznie. Od tego momentu, skutkiem opadania materii z nadwszechświata, masa czarnej dziury/Wszechświata i jej promień Schwarzschilda będą ciągle rosły, a gęstość będzie malała zgodnie ze wzorem:
Wzór matematyczny

R_Schw=2GM/c²

gdzie:
          R_Schw oznacza promień Schwarzschilda

          G - stała grawitacji

          M - oznacza masę obiektu

          c - prędkość światła

WZGLĘDNE PUNKTY WIDZENIA OBSERWATORA

Dla hipotetycznego obserwatora znajdującego wewnątrz promienia Schwarzshilda, czarna dziura staje się Wszechświatem.

Dla obserwatora znajdującego na zewnątrz promienia Schwarzshilda, czyli w nadwszechświecie, jest to po prostu czarna dziura.

W nowo powstałej czarnej dziurze/Wszechświecie, źródłem produkcji fundamentalnych cząstek materii z ciemnej materii są samoistne pola pływowe.

Z fundamentalnych cząstek materii wczesnego wszechświata w procesie nukleosyntezy powstają atomy pierwiastków lekkich.

Kiedy zapadająca się gwiazda staje się czarną dziurą, rozpoczyna pochłaniać nie tylko materię, ale głównie ciemną materię z wszechświata, w którym powstała. W wnętrzu czarnej dziury jest formowana przestrzeń, czyli ciemna materia. Należy pamiętać, że ciemna materia czarnej dziury i ciemna materia wszechświata w którym ta czarna dziura powstała to nie to samo.

Czarna dziura nigdy nie jest "głodna", ponieważ otacza ją ciemna materia (wszechświata z którego pochodzi) będąca jej zasadniczym "pokarmem" i którego nigdy nie zabraknie.

Gdy czarna dziura opuści galaktykę, rozpoczyna kształtować własną galaktykę. Wokół czarnej dziury tworzy się grawitacyjne pole pływowe, zaburzenie, wir pochłanianej przestrzeni, czyli "zmarszczki" w gęstości ciemnej materii. W tym grawitacyjnym zaburzeniu (halo galaktyki) z ciemnej materii tworzy się materia, rejony gwiazdotwórcze. Zagadnienie to będzie omówione szczegółowo na stronie Ewolucja Wszechświata.

Czarna dziura nigdy nie jest czarna, ponieważ otacza ją zawsze gorący dysk akrecyjny z materii zwykłej, utworzony z ciemnej materii.

Wszechświat, w którym żyjemy jest czarną dziurą w nadwszechświecie, z którego czerpie więcej materii, niż traci jej poprzez zasilanie własnych czarnych dziur. W nadwszechświecie jest wiele supermasywnych czarnych dziur o masie podobnej do masy Naszego Wszechświata. Nadwszechświat też jest supermasywną czarną dziurą w nadnadwszechświecie, z którego czerpie więcej materii, niż traci jej poprzez zasilanie własnych supermasywnych czarnych dziur. Według tej prawidłowości zbudowany jest cały nieskończony hiperwszechświat.
Stosunek rozmiarów naszego nadwszechświata do rozmiarów Wszechświata, należy przyjąć podobny, do relacji rozmiarów Wszechświata względem rozmiarów przeciętnej czarnej dziury w naszym Wszechświecie.

Pomiędzy skolapsowaną gwiazdą a wszechświatem, w którym ten kolaps nastąpił, istnieje nieporównywalna różnica gęstości materii i ciemnej materii na korzyść gęstości skolapsowanej gwiazdy. Ta potężna różnica gęstości dotyczy również różnicy gęstości pomiędzy gęstością Wszechświata i nadwszechświata. Średnia gęstość masy wewnątrz obszaru określonego przez promień Schwarzschilda oraz promień obiektu o masie znajdującej się pod swoim promieniem grawitacyjnym określają wzory.

Od punktu widzenia obserwatora zależy, czy skolapsowana gwiazda jest dla niego czarną dziurą, czy wszechświatem. Jeżeli obserwator znajduje się pod promieniem grawitacyjnym skolapsowanej gwiazdy to jest ona jego wszechświatem, natomiast jeżeli obserwator znajduje się na zewnątrz promienia Schwarzschilda skolapsowanej gwiazdy, to jest ona czarną dziurą.

Kolapsująca gwiazda jest obiektem, w którym występuje największe ciśnienie jakie może wystąpić w układzie zamkniętym pod swoim promieniem Schwarzshilda, ciśnienie przy którym rozpoczyna się i nigdy nie kończy proces kolapsu elementarnych cząstek materii i powstaje nowa przestrzeń.

Podczas kolapsu gwiazdy następuje skokowe zmniejszenie rozmiarów /wzrost gęstości/ elementarnych cząstek materii. Materia wykonuje olbrzymi skok w czwartym wymiarze przestrzeni w kierunku znaku minus, następuje gwałtowne zmniejszenie długości Plancka

Natomiast wzrost masy czarnej dziury będący analogią ekspansji Wszechświata, oprócz wzrostu ilości cząstek materii i ciemnej materii, powoduje płynny wzrost rozmiarów wszystkich elementów materii i ciemnej materii - jest to podróż materii w czwartym wymiarze przestrzennym w kierunku znaku plus.

Spójrzmy na istotę ciemnej materii z punktu widzenia naszego Wszechświata.
Ciemna materia wypełnia Wszechświat w wielkiej koncentracji, jest wszędzie. Próżnia według dotychczasowych wyobrażeń nie istnieje. Natomiast materia w ciemnej materii rozłożona jest przypadkowo.

Czarna dziura swoim głęboko niejednorodnym polem grawitacyjnym powoduje tworzenie tekstury gęstości ciemnej materii. Proces ten dotyczy rejonu obejmującego halo czarnej dziury i jest miejscem wytwarzania materii z ciemnej materii.

Wokół nowo powstałej czarnej dziury, mocą sił pływowych powstaje dysk akrecyjny wytworzony opadaniem na czarną dziurę materii, uzyskanej z ciemnej materii. Natomiast masywna czarna dziura staje się centralną czarną dziurą galaktyki, galaktyki, która skutkiem sił pływowych wokół czarnej dziury się uformowała.